Hoofdstuk 12: Knopen doorhakken
Voor de laatste keer sta ik onder de douche in het studentenhuis. Ik heb mijn koffers gepakt. Ik heb besloten weer naar huis te gaan want ik mis Sacha te erg. Ik weet dat ik nooit meer zonder haar zal kunnen leven. Ik weet dat ik haar nooit meer alleen zal laten.
Ik zucht en stap onder het warme water vandaan. Ik moet mijn kamer nog opruimen en de laatste spulletjes inpakken. Ik beging met mijn bed op te maken.
Daarna pak ik de boeken uit mijn boekenkast in.
Nadat de boeken ingepakt zijn, ga ik met een zucht in het zeteltje zitten. Ook al ben ik hier maar een maand geweest, ik weet zeker dat ik het hier ook ga missen. Maar zeker niet zoveel als dat ik Sacha mis. Ik kijk de kamer rond.
Ik denk aan hoe ik een paar weken geleden naar het administratiecentrum belden om te vragen of ze mij konden uitschrijven. Ik zou toen nog tot het einde van de maand moeten blijven. En dat is nu.
Een luide TOET brengt me weer bij het heden. Ik grijp mijn koffers vast en zet alles in het busje samen met mijn motor. Ik neem de laatste koffer vast en stap in het busje. Op naar Sacha!
Na een rit van 4 uur wachten. Ren ik door de regen naar binnen.
Ik open de deur met mijn sleutel. Van zodra ik binnen ben omhelst mijn moeder me meteen. Wat heb ik dat toch gemist!
Meteen nadat ik geholpen heb de chauffeur alles uit te pakken, ga ik naar Sacha's thuis. Ik bel aan en Sacha opent de deur. 'James! Je bent al terug! Oooh! Ik heb je zoooo hard gemist!' Begint ze te roepen. Ik loop samen met haar naar binnen en omhels haar stevig. 'Ik jou ook.' fluister ik.
Daarna druk ik een zoen op haar lippen. Dat was al veel te lang geleden.
En zo sleepte de dagen zich voort. Ik wachtte ongeduldig tot ik naar mijn afspraak in het ziekenhuis mocht. En 2 weken na mijn terugkomst was het zover. Ik zou weten of ik zonder diploma ook in het ziekenhuis kon gaan werken. Ik heb altijd al mensen willen helpen. Ik stap, met een bonzend hart, het ziekenhuis van Sunset Valley binnen.
Om er iets later vrij teleurgesteld buiten te stappen. Hier in Sunset Valley hebben ze geen baan meer vrij. Maar in Riverview is er een groot te kort aan verplegers. Ze zeiden dat ik daar zeker aangenomen zou worden. Maar wat moet ik doen? Ik kan Sacha niet nog eens achterlaten. Ik weet zeker dat ik dat niet overleef. Maar wat nu als Sacha mee verhuisd. Zou ze dat willen?
Nog geen maand later staan Sacha en ik trots voor ons huisje in Riverview.
Nog geen maand later staan Sacha en ik trots voor ons huisje in Riverview.
Sacha was dolenthousiast toen ik zei om samen te gaan wonen. Ze heeft Riverview altijd al een geweldig stadje gevonden dus dat vond ze ook niet erg. Mijn moeder begon te huilen toen Sacha en ik naar Riverview vertrokken. Het is maar een uurtje rijden dus we kunnen zeker nog wel eens langsgaan bij onze families.
Ik zal je even ene rondleiding geven in ons huis. De voordeur komt uit in de woonkamer.
Ik zal je even ene rondleiding geven in ons huis. De voordeur komt uit in de woonkamer.
Via de woonkamer kan je door de open deuren naar de keuken gaan.
Via de keuken kan je naar het toilet gaan.
Via de woonkamer kan je ook naar onze eetkamer gaan. Daar staat ook nog een schaaktafeltje.
Met de trap ga je naar de hal op de eerste verdieping.
Als je door de deur rechtdoor gaat kom je in onze badkamer.
Als je, in de hal, deur naar rechts neemt kom je uit in de enige slaapkamer van het huis.
Via onze slaapkamer kan je naar 2 balkonnetjes gaan.
Mooi uitzicht hé!
Het duurde een tijdje voor we hier echt konden komen wonen. Er moest namelijk een hele hoop verbouwd worden. Maar nu zitten we trots op onze bank.
'Ik ben zo blij dat we hier zijn komen wonen.' zegt Sacha. 'Ik ook, ik ben heel erg blij en het is hier zo mooi!' zeg ik met een glimlach. Ik druk een zoen op haar lippen.
'Zullen we anders even de stad gaan verkennen?' vraag ik. 'Is goed! Misschien kunnen we naar de bibliotheek, ik heb wel zin in een rustgevend boek.' zegt Sacha hoopvol. 'Ja, ik moet misschien nog wat onderzoek doen over geneeskunde. Morgen is ten slotte mijn eerste werkdag.' antwoord ik. Niet veel later stappen we in onze nieuwe auto, op naar de bib!
Het was een tijdje zoeken voor we de bib vonden. Ik zoek alle kasten af naar een goed boek over geneeskunde. 'Aha, hier is er een', mompel ik en ik neem het boek uit de kast. Met het boek ga ik in een van de zeteltjes zitten en begin te lezen.
Sacha zit in een ander zeteltje een roman te lezen. Daar is ze altijd al dol op geweest. Ze lijkt erg verdiept in haar boek.
Wanneer mijn boek uit is, ga ik op de leuning van Sacha's zeteltje zitten. 'Ik ga dit hoofdstuk nog aflezen.' zegt ze tegen mij. 'Oké.' zeg ik en lees even mee over haar schouder. 'Zo klaar!' zegt ze na een paar minuten. Ze zet het boek weer in de kast. 'Zullen we naar het park gaan?' vraag ik. 'Ik hoorde net wat mensen over de Kiosk praten. Misschien kunnen we daarheen gaan?' stelt Sacha voor. 'Weet je waar het is?' vraag ik. Sacha antwoordt: 'Niet heel ver van hier, die mensen gingen er te voet naartoe.' 'Oké! Dan zullen we het wel vinden.' zeg ik met een knipoog. Sacha lacht en we vertrekken. De Kiosk was inderdaad niet moeilijk om te vinden. 'Ik hou van je.' fluister Sacha. 'Ik hou meer van jou dan je je ooit kunt inbeelden.' fluister ik terug en ik zoen haar.
Er wordt een rustig liedje gespeeld op de radio die er staat. 'Zullen we dansen?' vraagt Sacha. Ik knik en we beginnen wat te schuifelen.
Als je het liedje gedaan is, is het al tegen vijven. We stappen in de auto en vertrekken naar huis.
Eens thuis begint Sacha wat vis te frituren. Terwijl dek ik de tafel al.
Na een tijdje zitten we samen gezellig te eten. Ons eerste avondmaal in het nieuwe huisje. We praten wat over van alles.
Na het eten gaan we gezellig samen een romantische film bekijken op de televisie.
Die avond gebeurd er meer dan alleen maar film kijken...
De volgende ochtend word ik wakker in een leeg bed. Sacha is waarschijnlijk al opgestaan.
Nadat ik gedouched heb ga ik naar beneden en daar staat Sacha al druk in de keuken te koken. 'De wafels gaan bijna de oven!' zegt ze wanneer ze me opmerkt.
Nog geen 10 minuten later zitten we samen aan tafel wafels te eten. 'Het was heerlijk!' zeg ik wanneer ik mijn 2 wafels op heb.
Sacha glimlacht en zegt: 'Dank je. Ik ruim de borden wel af.' Terwijl Sacha haar laatste happen eet zet ik de overige wafels in de koelkast zodat we er morgen nog van kunnen eten.
Sacha verzamelt de borden en zet ze in de afwasmachine.
Daarna geeft ze me een zoen en zegt: 'Veel succes op je eerste werkdag!'