Hoofdstuk 23: Volwassen...
Ik ben geslaagd! Mijn klasgenoten hebben mij ook verkozen tot meest artistieke. Wat lief! Met een lach op mijn gezicht gooi ik mijn diploma in de lucht. Maar bij mezelf denk ik: Wat nu?
Hope is ondertussen al 2 jaar... Wat wordt ze toch snel groot! Ze heeft Jonah's haarkleur en mijn oogkleur.
Hope slaapt nu ook niet meer bij mij op de kamer. Ze heeft de kamer beneden gekregen. Die kamer is helemaal ingericht met rode en roze meubeltjes. Roze is haar lievelingskleur. Hope houdt van alles wat roze is.
De ochtend na de diploma-uitreiking zit ik al vroeg achter mijn computer. Ik zoek naar vacatures in de muziekindustrie. Uiteindelijk kom ik op een site terecht waar allemaal vacatures opstaan per stad. Ik scrol naar de R van Riverview en zie dat er 3 vacatures zijn. Ik klik op de eerste...
Ik bel meteen naar het nummer dat er bij vermeld staat. "Hallo, u spreekt met Ashley Webber in verband met de vacature die op internet staat" zeg ik. "..." "Ja, dan kan ik" "..." "Bedankt! Daag" zeg ik voor ik ophang. Ik mag morgen om 11 uur op sollicitatiegesprek gaan! Hoe geweldig is dat?!
Tijdens het ontbijt vertel ik het goede nieuws aan papa. "Dat is gewoon geweldig!" zegt hij. "Dan moet ik wel een babysitter bellen voor Hope..." zeg ik minder enthousiast.
Tijdens het ontbijt vertel ik het goede nieuws aan papa. "Dat is gewoon geweldig!" zegt hij. "Dan moet ik wel een babysitter bellen voor Hope..." zeg ik minder enthousiast.
Na het ontbijt ga ik naar Hope haar kamer. Daar zit ze rustig in haar wiegje. Wanneer ik binnenkom begint ze meteen te roepen: "Mamie!" Ik til Hope op en besluit haar in bad te steken. Ze kijkt het ene na het andere belletje na totdat de belletjes weg zijn.
Na het badje ga ik maar een poging wagen om Hope zindelijk te maken. Ik zal toch eens wat meer tijd in mijn dochter moeten steken... Ze is 2 jaar, nog niet zindelijk, kan niet lopen, alleen kruipen en kent maar 2 woordjes: mamie en opa. Maar ik moet ook geld verdienen...
"Flinke Hope!" zeg ik wanneer ik haar weer optil. "Hojpe" brabbelt ze. "Flink zo!" zeg ik. Ik kietel mijn kleine meid en zet haar daarna weer neer zodat ze kan gaan spelen.
Ik ben rustig aan het schilderen wanneer ik merk dat het al bijna 7 uur 's avonds is, en Hope heeft nog niet gegeten! Snel leg ik mijn kwast neer en ga naar Hope.
Ik zet haar in haar kinderstoel en ga dan haar flesje warmen. Een paar minuten later zit Hope van haar flesje te drinken ik eet de pannenkoeken van deze morgen op.
Na het eten pak ik Hope op en ga met haar naar haar kamer. Daar zet ik Hope in haar schommelstoel. Ze valt meteen in slaap. Oké, dat was niet de bedoeling... Ach, ik leg haar dadelijk wel in haar wiegje.
Ik besluit om wat te gaan schetsen. Want ik heb geen zin meer om te schilderen. Ik neem mijn tekenblok en een potlood. Ik zet me op de grond en begin te tekenen. Gewoon het eerste wat in me opkomt, niets speciaal.
Tegen het einde van de avond heb ik 2 schetsen af, eentje van een vos en eentje van monsters. Ik hang ze op in mijn atelier, want dat is best nog leeg...
Ik ga Hope in haar wiegje leggen en ga daarna zelf slapen. Want zeg nu zelf, ik moet er toch fris uitzien op mijn sollicitatiegesprek?
Wanneer ik opsta bel ik meteen naar de oppas dienst. Dat was ik gisteren vergeten. Gelukkig kunnen ze nog iemand sturen. Ze komt om tien uur. Ik besluit om te gaan douchen. Hopelijk helpt dat een beetje tegen de stress...
Fris gewassen sta ik voor mijn kledingkast. Wat zou ik aantrekken? Mijn gewone kleding of iets speciaal? Uiteindelijk ga ik voor mijn gewone kleding. Zie ik er zo goed genoeg uit voor een sollicitatiegesprek?
Om iets over 10 gaat de deurbel. Daar is de babysitter. Na een kort gesprek vertrek ik naar het ziekenhuis. Ik ga nog even met mijn vader praten om wat tips op te doen...
Tegen half elf spring ik weer op mijn fiets op weg naar mijn sollicitatie! Ik ben heel erg zenuwachtig....
Ik kom aan bij het theater, hier vindt mijn sollicitatie plaats. Het gebouw is mooi gelegen. Hopelijk mag ik dit binnenkort mijn werkplaats noemen...
Een dik uur later kom ik het gebouw weer uitlopen met een glimlach op mijn gezicht. Ik ben aangenomen! Morgen mag ik al beginnen werken. Mijn dag kan niet meer stuk!