Hoofdstuk 5: Het huwelijk.
Het duurt een lange tijd voor dat mijn haar perfect is. Eerst wordt het gewassen met 2 shampoo's en daarna met een conditioner. Daarna wordt mijn haar gedroogd, geborsteld en gestyled met een stijltang. En als laatste steekt de kapper een sluier en een bloem in mijn haar. Het resultaat is prachtig! Ik betaal de kapper en ga mijn jurk erg voorzichtig aantrekken. Ik moet wel voortdoen want de gasten zijn er over een kwartier al! Ik trek mijn jurk aan. Mijn jurk is erg basic: een witte jurk met onderaan 3 lagen en bovenaan en in het midden zilveren steentjes. Wanneer alle gasten gearriveerd zijn en iedereen uitgebreid begroet te hebben gaat de ceremonie door in onze tuin. Iedereen zoekt een plaatsje op de stoelen in onze tuin. De ceremonieheer zegt: 'Vandaag zijn we alle bijeengekomen om het huwelijk van Billy Olivia en Lise Lorrens te vieren.'
Na nog wat geratel over het huwelijk zegt hij: 'Billy Olivia wil jij Lise Lorrens tot je wettige echtgenote te nemen tot de dood jullie scheidt?' 'Ja, ik wil!' zegt Billy. Ik krijg tranen in mijn ogen. 'Lise Lorrens neem jij Billy Olivia tot je wetige echtgenoot?' vraagt de ceremonieheer. 'Natuurlijk!' zeg ik. Ik schuif de ring rond Billy's vinger.
Billy neemt de ring uit zijn achterzak en schuift die om mijn vinger.
'U mag de bruid kussen.' zegt de heer. We kussen. De beste kus ooit! Over rond ons vallen er rozenblaadjes naar beneden.
Na de kus moet de bruidstaart aangesneden worden. Wel jammer dat we zo een mooie taart moeten snijden!
Tijdens het eten van de taart komt Lola bij mij zitten. 'Gefeliciteerd zusie!' roept ze. 'Dank je.' zeg ik 'Ik zou je iets willen vragen.' zegt ze. 'Wat dan?' vraag ik. Waarop zij antwoordt: 'Wil jij meter worden van Norbert?' 'Wie is Norbert?' vraag ik. 'Mijn zoontje.' zegt ze en ze rolt met haar ogen. 'Tuurlijk!' zeg ik. *Norbert is echt een rare naam! Voor de duidelijkheid, ik heb die naam niet gekozen...* Na de taart is er nog buffet. Wat een rare volgorde: eerst taart en daarna buffet! Ach ja, maakt niet uit. Tussendoor ga ik af en toe eens even bij de kleintjes kijken.
Het feest duurt tot in de vroege uurtjes. Met andere woorden tot half 5 's ochtends. Maar natuurlijk doen we nog altijd een huwelijksnacht. En zoals wel gezegd wordt is dat de beste nacht van mijn leven!
Het feest duurt tot in de vroege uurtjes. Met andere woorden tot half 5 's ochtends. Maar natuurlijk doen we nog altijd een huwelijksnacht. En zoals wel gezegd wordt is dat de beste nacht van mijn leven!
De volgende ochtend, oké eigenlijk is het half 2 's middags, word ik wakker in een leeg bed. Ik zoek Billy overal in het huis maar hij is nergens te bekennen. Tot ik hem door het raam zie lopen met een stapel borden op zijn hand. Natuurlijk moet je, na zo een feest, ook opruimen hé!
Buiten opruimwerk was er ook nog wat anders over. Namelijk een halve bruidstaart. Wel lekker!
Een half jaar later:
Billy en ik zijn een half jaar geleden getrouwd en we zijn nog steeds gelukkig! In dat halve jaar is er toch een hoop gebeurd. De drieling is opgegroeid tot peuters. Ze zijn alle drie erg schattig! Totdat ze beginnen te wenen. En dat gebeurd, jammer genoeg, vaak.
Billy en ik zijn een half jaar geleden getrouwd en we zijn nog steeds gelukkig! In dat halve jaar is er toch een hoop gebeurd. De drieling is opgegroeid tot peuters. Ze zijn alle drie erg schattig! Totdat ze beginnen te wenen. En dat gebeurd, jammer genoeg, vaak.
Maar buiten dat de meisjes opgegroeid zijn ben ik ook opnieuw zwanger! Een vierde kind, dat gaat moeilijk worden om op te voeden!
Zo een drie maanden geleden heb ik dat ontdekt. Ik moest continu overgeven. Niet 1 of 2 keer per dag, nee heel de tijd.
Toen ik het ontdekte schrok ik wel even. Vier kinderen is niet niets hé. Of stel je voor dat je weer een meerling krijgt! Alleszins, deze keer hebben we besloten om geen echo te laten nemen. We willen dat het een verrassing blijft...
Gelukkig gaat het de laatste tijd beter met de drieling, ze huilen iets minder. Ze spelen ook vaak samen. Erg schattig om te zien. Ze vinden blijkbaar ook dat de poppetjes van het poppenhuis lekker smaken...
Jenna en Summer lijken erg hard op mij, qua uiterlijk dan toch. En Clowie lijkt erg op Billy qua uiterlijk. Qua karakter lijken ze alle drie op mij... IK hoop dat we weer een schilder in de familie gaan hebben. Ik heb trouwens ook nog een schilderij afgewerkt. Daar heb zo een 170 simdollars voor gekregen.
De zwangerschap vliegt voorbij en ik krijg al een dikke buik.
Soms vrees ik dat het weer een meerling wordt. Maar dan hoop ik dat het niet zo is want dan wordt de boel echt onhandelbaar! Clowie en Jenna huilen erop los. Summer begrijpt dat er iets is met mij maar ze weet niet wat, al zegt ze vaak: 'Mama dik'. Dan schiet ik in de lach. Summer is voor het moment mijn lieveling ze huilt amper en drinkt en eet flink. Ze blijft op het potje zitten als ik dat vraag. Zij is ook de enige die al echt kan praten.
En vaak, als ik Summer oppak, dan verstopt ze zich in mijn haar en dan leg ik mijn hand op haar hoofdje. Summer is echt een schatje. IK voel voor een liefde die ik nooit voor iemand anders heb gevoeld. Niet voor Billy, niet voor Clowie of Jenna, niet voor mama of papa en ook niet voor mijn tweelingzus of mijn broertje.
Zoals elke avond ga ik vandaag weer eens vroeg slapen, zo rond een uur of tien. Billy is nog altijd bezig met de drieling wanneer ik onder de wol kruip.
Nog geen twee uur later schiet ik al weer wakker door een stekende pijn in mijn buik. Er is ook een natte plek in mijn bed. Mijn water is gebroken! Veel te vroeg, meer dan een maand te vroeg! Billy is nog altijd niet komen slapen en ik roep: 'Billy! Billy! De baby komt! Bel een taxi!' Ik probeer mijn ademhaling onder controle te houden.
Een half uur later stopt de taxi voor het ziekenhuis. Billy moest eerst zijn moeder nog bellen om op de meisjes te passen. We lopen, wel ja voor zover ik kan lopen, de spoedafdeling van het ziekenhuis binnen. Iets later lig ik op een bedachtig iets en zeggen de dokters dat mijn kleintje met een keizersnee ter wereld gebracht zal worden...