Hoofdstuk 3: nieuw leven.
Ik werd wakker na een slapeloze nacht vol hagel.
Ik wandel naar mijn koelkast en neem er een pot ijs uit. Ik ga aan mijn tafeltje zitten en eet het ijs op. 'Wow zoveel heb ik nog nooit gegeten.' denk ik. 'Ach, dat komt door dat ding in je.' stel ik mezelf gerust. Ik twijfel er serieus aan om, als het kind geboren is, dat kind te gaan droppen bij Jesper. Aan abortus heb ik ook even gedacht, maar dat vond ik te wreed. Ik gooi de lege pot in de vuilnisbak. Ik heb pas een schildersezel gekocht. Ik besluit om die eens te gaan uittesten.
Ik ben de tijd uit het oog verloren en merk dat ik weer honger heb. Ik loop dus naar mijn koelkast en neem er een bord salade uit. 'Ik moet nog altijd gezond eten.' denk ik.
Na 2 borden salade besluit ik dat ik Jessie nog eens ga uitnodigen. Hij is altijd zo lief en zorgzaam.
Wanneer hij aankomt praten we wat en daarna gebeurt er iets wat ik alleen maar kan dromen. Jessie omhelst me! En tja, na die omhelzing geef ik hem een zoen.
'Yasminn, ik.... ik ben getrouwd.' zegt Jessie. 'Oh, wel euhm...' zeg ik want ik weet niet wat te zeggen. 'Maar maak je geen zorgen ik zal voor jou kiezen.' zegt hij erachter. 'Oke, wil je dan nu scheiden?! vraag ik. 'Tuurlijk, voor jou doe ik alles!' zegt hij. Hij belt zijn vrouw en ze roepen wat tegen elkaar. 'Ze heeft me uit huis gezet.' zegt hij. 'Je mag wel bij mij wonen!' zeg ik, misschien iets te enthousiast. 'Echt waar?!' 'Ja, tuurlijk, maar ik moet je ook wat zeggen: ik ben zwanger.' zeg ik. 'Oh, dus jij hebt een lief?' vraag Jessie. 'Nee, hij heeft me verlaten.' zeg ik. 'Mag ik... aan je buik voelen?' vraag hij. 'Natuurlijk!' zeg ik. 'Ik zal me als een echt vader gedragen voor het kind.' zegt hij. 'Mijn leven is compleet' denk ik.
En een week later is ons huisje klaar. Nog niet alle meubels zijn geleverd. Zoals de computer. Met de wieg hebben we nog gewacht omdat we niet weten of het een jongen of een meisje wordt.
De eerste avond in ons nieuwe huisje, man ik ga goed kunnen slapen. Eindelijk een dak boven mijn hoofd.
Ik word wakker en Jessie slaapt nog. Ik zit nu in de achtste maand van mijn zwangerschap en het wordt telkens maar zwaarder. Ik ga me douche en ik ga naar het toilet. Als ik uit de badkamer kom zie ik dat Jessie al aan het koken is. Hoe lief is dat?!
Hij heeft wafels gemaakt! Heerlijk!
Na het eten besluit ik maar eens een echo te gaan laten nemen.
'Schat ik moet je even spreken.' zeg ik als ik thuis kom van de echo. 'Wat is er? Is alles oké met de baby?' vraag hij bezorgd. 'Daar wou ik het over hebben, en ja wees gerust alles is oké met hun.' zeg ik. 'Hun? bedoel je dat je er meer dan 1 krijgt?' vraagt Jessie. 'Ja, we krijgen een tweeling! We krijgen 2 meisjes.' zeg ik en ik kijk naar zijn gezicht om te zien wat hij ervan vindt. 'Dat is geweldig!' roept hij.
'Ik zal wel gaan koken je hebt vast honger.' zegt Jessie tegen de avond. 'Ik ga even schilderen, je roept maar als het klaar is.' antwoord ik. Mijn 1e schilderij is af! Nu kan ik het verkopen.
'Ik zal wel gaan koken je hebt vast honger.' zegt Jessie tegen de avond. 'Ik ga even schilderen, je roept maar als het klaar is.' antwoord ik. Mijn 1e schilderij is af! Nu kan ik het verkopen.
'Het eten is klaar!' hoor ik vanuit de keuken. Ik loop naar de keuken en neem een bord herfstsalade. Ik zet mijn bord neer op de tafel en net als ik wil gaan zitten krijg ik steken in mijn buik. 'Schat, de baby's komen!' roep ik. 'Ik bel een taxi!' schreeuwt hij.
En ja hoor de echo had gelijk: er zijn 2 baby's geboren: Lola Lorrens en Lise Lorrens.
En hier de babykamer! Met baby's inbegrepen.
Die nacht slaap ik als een roosje. Ik hoor de baby's geen enkele keer huilen.
Jessie:
Ik hoor geween door de babyfoon. Ik sta op en ga naar de babykamer. Daar geef de 2 kleine meisjes een flesje.
Jessie:
Ik hoor geween door de babyfoon. Ik sta op en ga naar de babykamer. Daar geef de 2 kleine meisjes een flesje.
Yasminn:
De volgende ochtend sta ik op en ga me douche.
De volgende ochtend sta ik op en ga me douche.
Ik pak een bord wafels uit de koelkast en deze op aan ons tafeltje. Jessie slaapt nog.
Vandaag heeft Jessie zijn eerste zaak als privédetective opgelost.
En diezelfde avond maak ik mijn 2e schilderij af! Wat ik net zoals de vorige keer verkoop.
Ik besluit om eens bij mijn 2 kleine meisjes te gaan kijken. Ik geef ze alle 2 een flesje, verschoon hen en knuffel hen.
Ik ruik een verschrikkelijke stank. Het kan niet van de kleintjes zijn. Dus ga ik naar de keuken. Wat blijkt het eten in de koelkast is bedorven.
Na nog wat gepraat en gezoend te hebben met Jessie ga ik slapen. In een diepe droomloze slaap.