Hoofdstuk 11: De universiteit.
Trots gooi ik mijn diploma in de lucht. Ik ben geslaagd!
Wanneer we weer thuiskomen brengt mama me naar de tuin. Daar staat het beste geslaagd-cadeau van de wereld op me te wachten. Een motor! Mijn moeder weet echt wat voor een cadeaus ze moet kopen. Ze is geweldig.
Nadat ik een testritje heb gemaakt ga ik weer naar binnen. Mijn moeder omhelst me en zegt dat het busje bijna komt. Het busje dat me naar de universiteit gaat brengen. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik een paar maanden geleden de lijst invulde in de hoop ik zou toegelaten worden.
En ik werd niet gewoon toegelaten, nee, ik kreeg er een gedeeltelijk beurs bovenop! Dat betekent dat ik 2.000 simdollars krijg per jaar voor de universiteit. 'Heb je alles gepakt?' vraagt mijn moeder. 'Ja, alles staat klaar.' antwoord ik. Het staat al minstens een maand klaar eigenlijk. Mijn moeder omhelst me nog een laatste keer. Ik hoor ze zachtjes begint te snikken op mijn schouder.
Ik help de chauffeur met het inladen van mijn motor en mijn koffers. Ik neem de laatste koffer vast.
Ik stap in en zie door het raampje mijn moeder en Connor. Ze zwaaien. Mijn moeder is toch geweldig. Ze heeft, niet zo lang geleden, haar haren laten knippen om er een pruik van te laten maken. Een pruik voor iemand met kanker. Ik lach en slik de brok in mijn keel weg.
Ik kijk naar mijn moeder tot we de bocht om rijden ik haar niet meer kan zien.
Wanneer ik bij het mannelijke studentenhuis aankom ben ik verwonderd omdat het er zo netjes is, en dat zou je niet verwachten een groep mannen.
Het is er erg groot. Ik krijg een kamer die ik met niemand moet delen, deels omdat er erg veel kamers zijn en deels omdat ik er als een van eerste ben. Nadat ik wat aanpassingen heb aangebracht ziet mijn kamer er geweldig uit!
Daarna pak ik mijn kleren uit en steek ze in de grote kledingkast die in de hoek staat.
Nadat ik me heb voorgesteld aan al mijn huisgenoten, rijd ik op mijn brommer wat rond totdat ik bij een leuk uitziend café stop.
Volgens het naamplaatje noemt di café: "De Grotto" leuke naam. Ik stap naar binnen en ben meteen verliefd! Er zijn biljarttafels!
En er is ook een bar. Volgens mij ga je mij hier vaak zien...
Nadat ik de boel wat verkent heb, ga ik meteen biljarten met een man waar ik de naam niet van ken. En ik kan het nog best goed ook!
Maar jammer genoeg kan die man ook best goed biljart spelen...
Na het potje biljart bestel ik aan de bar een drankje. Het smaakt heerlijk!
Na het drankje ga ik naar de studentenvakbond om mijn lessenrooster af te halen.
Wanneer ik nog wat anderen spulletjes heb afgehaald, neem ik de trap naar boven. Daar ga ik wat tafeltennissen met een meisje dat Ruby heet.
Tegen de avond ga ik weer naar de Grotto maar deze keer om wat te eten. Ik bestel een kaasbroodje en ga aan een tafeltje zitten. Het smaakt heerlijk!
Als het broodje op is, ga ik weer naar het studentenhuis. Het was een geslaagde eerste dag alleen mis ik Sacha heel erg. Ik denk elke seconde van elke minuut aan haar. Ik zucht en blader op mijn bed door een van de lesboeken.
Maar als snel ben ik dat beu en val in slaap. Ik droom de hele nacht over Sacha.
De volgende ochtend sta ik al vroeg op en ik douche me. Daarna eet ik wat cornflakes als ontbijt.
De volgende ochtend sta ik al vroeg op en ik douche me. Daarna eet ik wat cornflakes als ontbijt.
Nadat ik mijn bord heb afgewassen, sla ik mijn rugzak om mijn schouder en vertrek naar mijn eerste les.
Wat is het een groot gebouw zeg! Hier heb ik 2 lessen achter elkaar en daarna nog een les op een andere plaats.
Na een zware lesdag van 3 lessen ga ik naar de Grotto om wat te eten. Ik bestel er een chocolade muffin.
Ik ga, zoals gewoonlijk, weer aan een tafeltje zitten en eet de muffin op. Hij is heerlijk!
Ik vertrek weer naar het studentenhuis en val als een blok inslaap.
De lesdagen vliegen voorbij en tijdens die lesdagen voer ik verschillende tests uit en studeer ik erg veel, ook al zijn mijn examens pas over een paar maanden.
Ik lig vaak met een twijfelende gevoel in bed. Ik mis Sacha en mijn moeder en mijn zusje en eigenlijk bijna iedereen thuis heel erg. Ik weet niet meer wat ik moet doen...