Hoofdstuk 7: Pijn.
De rest van de avond/nacht besloot ik om te wachten totdat Billy weer thuis zou komen. Ook al was ik doodop. Maar om 2 uur gaf ik het op, ik weet zeker dat Billy vannacht niet meer thuis gaat komen.
De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker. Ik heb amper 4 à 5 uurtjes geslapen. Ik kon gisterennacht niet slapen omdat ik zo ongerust was over Billy. Ik sta op en besluit om te gaan ontbijten. Aangezien het zaterdag is moeten de meiden niet naar school. Ik ben dus ook verbaast wanneer ik Jenna en Summer al aan de ontbijttafel zie zitten met beide een kom cornflakes.
'Mama! Heb je goed geslapen?' vraagt Jenna opgewekt. 'Ja, hoor.' lieg ik en ik zie Summer met haar ogen draaien. Ik pak een potje yoghurt uit de kast en eet het leeg. Jenna en Summer zijn al aan hun huiswerk begonnen dus ruim ik hun kommen af en zet die in de afwasmachine. Mijn eigen potje gooi ik in de vuilbak. Daarna ga ik eens bij Jason kijken. Ik had half en half verwacht dat hij nog zou slapen, maar nee hij kijkt me aan en lacht zijn 2 tandjes bloot. Ik til hem op en loop met hem naar de keuken.
In de keuken zet ik hem in zijn stoeltje en warm zijn flesje op. Na een minuutje hoor ik 'piep', dat betekent dat zijn flesje warm is. Ik geef het flesje aan Jason en die begint er wat aan te zabberen. Terwijl Jason zijn flesje leegdrinkt ga ik Summer met haar huiswerk helpen. Na een half uurtje is Jason zijn flesje eindelijk leeg en snapt Summer haar wiskundehuiswerk. Ik til Jason op en wil met hem naar zijn slaapkamertje lopen om hem aan te kleden maar op de gang staat niemand minder dan- Billy!
Ik slaakte een gilletje en zette Jason op de grond. Ik vloog Billy in de armen. 'Het spijt me zo.' fluisterde ik. 'Het spijt me dat ik je heb afgeluisterd...' ik begon te huilen. 'Maakt niet uit liefje.' zegt hij.
Ik kijk hem verwonderd aan. 'Waar was je eigenlijk, als ik dat weten mag?' vraag ik. 'Ik was bij een jeugdvriend van me.' zegt hij terug en hij lacht naar me, zijn stralende glimlach.
Billy:
Is liegen tegen je echtgenote erg? Want dat doe ik de laatste tijd wel erg vaak: gisterenavond was ik met Astrid aan het bellen een leuk meisje uit de stad. Erg leuk meisje... Gisterenavond ben ik na onze ruzie ook naar Astrid geweest. En daar heb ik wel wat plezier beleefd. We waren de hele tijd aan het zoenen, maar dat moet Lise niet weten...
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Voor wie ik moet kiezen? Met Lise ben ik al 18 jaar samen en we zijn ook al 5 jaar getrouwd... Maar Astrid is zo anders... Zo nieuw...
Lise:
'Wat dachten jullie ervan om deze namiddag eens naar het Herfstfestival te gaan?' vraag ik terwijl we zitten te middagmalen. 'Ja leuk!' roepen de meiden. Ik zie Billy bedenkelijk kijken. 'Wat is er liefje?' vraag ik. 'Ik moet voor het werk vandaag nog een liedje op mijn gitaar leren spelen...' antwoordt hij. 'Oh, dan gaan wij wel met zijn vijven, als jij niet mee gaat?' probeer ik nog maar Billy schudt zijn hoofd en eet verder. Een uurtje later staan Clowie, Jenna, Summer, Jason en ik op het Herfstfestival. Op het festival laat Clowie zich schminken en Jenna en Summer doen een taarteneetwedstrijd.
Tijdens de wedstrijd worden hun gezichtjes erg vuil, dat wordt douchen vanavond....
En de winnaar is..... Jenna!!
Na de eetwedstrijd gaan we nog in het spookhuis en daarna gaan we weer naar huis rond 5 uur. Billy is al weg, logisch want hij moet vandaag werken. 'Ga jullie maar douchen.' zeg ik tegen Jenna en Summer. En Clowie vraagt: 'Mag ik wat tv kijken?'. 'Tot het eten klaar is.' antwoord ik. Zo gezegd zo gedaan, omdat ik niet veel zin heb om te koken maak ik gewoon een simpele herfstsalade.
Wanneer ik een kom voor de gesneden ingrediënten wil nemen, merk ik dat er een brief op het aanrecht licht: 'Gefeliciteerd u verzoek om onbetaald verlof te nemen op zaterdag 14/11 is goedgekeurd.' Zaterdag 14/11, is dat niet... vandaag?! Waar zou hij nu weer uithangen? 'Eten!' roep ik en ik eet snel mijn salade naar binnen. Daarna leg ik Jason in zijn wiegje en ga weer naar mijn slaapkamer. Daar vind ik, tot mijn eigen verbazing, een briefje. In Billy's handschrift. Dat doet me denken aan ongeveer 18 jaar geleden toen Billy me een briefje had gestuurd met zijn nummer erop... Ik lees het briefje en merk dat het een adres is. Op hoop van goed zegen bel ik een babysit en wacht nog tot die er is en zeg dat ik zo snel mogelijk terug kom. Met een hart dat in mijn keel klopt stap ik in de taxi en zeg het adres. Nog geen tien minuutjes later zijn we er al. De taxi stopt voor een groot, mooi huis...
Ik bel aan. Geen reactie. Zo bel ik nog een stuk of vier keer aan, maar telkens komt er niemand open doen. Omdat ik brand van nieuwsgierigheid duw ik zachtjes tegen de deur. Die blijkbaar op een kier stond en dus gewoon opengaat. Binnen lijkt alles stil. Tot ik gegiechel en gelach van boven hoor. Ik neem de trap naar boven. Die gelukkig niet kraakt. Eens boven hoor ik het gegiechel en gelach erg duidelijk. Het komt van de eerste deur rechts. Ik open de deur en wat ik daar zie breekt mijn hart. Billy ligt te flikflooien met een of andere vrouw.
'BILLY!!!' roep ik wanneer ik merk dat ze niet weten dat ik er ben. Hij kijkt verschrikt op, bij het horen van mijn stem. Ik ren al huilend naar de kamer die er aan grenst. Als ik het, door mijn tranen, goed gezien heb is het een badkamer. Daar laat ik de tranen stromen en stromen. Billy bedriegt me, spookt er door mijn hoofd.
Niet veel later komt Billy de kamer in en zegt: 'Het is niet wat je denkt.' Hij wil dichterbij komen maar ik kijk op en zeg: 'Blijf bij me uit de buurt!' Mijn stem klinkt schor. 'Na 18 jaar 'gelukkig' samenzijn lig jij hier te flikflooien met een andere vrouw?!' vraag ik al roepend. Hij kijkt betrapt weg. 'Het is niet wat je...' hij kan zijn zin niet af maken want ik roep: 'OH, DUS JE LAG NIET TE FLIKFLOOIEN MET DIE VROUW??!!' 'Doe is eens rustig en minder dramatisch!' roept hij. 'Oh, dus ik ben dramatisch?! Wel als jij ZO graag drama wil mij goed: IK WIL SCHEIDEN BILLY OLIVIA!' schreeuw ik.
Ik krijg een klap in mijn gezicht. En nog een. Het doet verschrikkelijk veel pijn. Maar ik geef geen kick wanneer Billy me slaat. Boos loop ik weg terwijl ik nog 1 ding tegen Billy roep: 'Waag het niet nog op mijn kavel te komen!' Ik ren naar huis. Het is een heel stukje lopen, maar na een uur lopen en wenen ben ik buiten adem thuis. Daar open ik de deur en grijp naar mijn portemonnee. Ik duw de babysit 75 simdollars in haar handen en ren naar mijn kamer. Daar zie ik foto's van Billy en mij. En het bed waar we samen veel in beleefd hebben. Het is al over tienen dus ik denk niet dat de aannemer nu nog gaat komen. Dan maar een nachtje op de bank, denk ik. Dagenlang liep ik betreurd rond.
Na dat we officieel gescheiden waren voelden ik me vaak misselijk. Ik dacht dat het wel beter zou worden na al dat gedoe bij de rechter en zo. Maar blijkbaar niet. Ik voel me alleen maar slechter en slechter.
De laatste tijd zelfs zo slecht dat ik moet overgeven. Het doet me denken aan de tijden dat ik zwanger was. Toen moest ik ook heel de tijd overgeven. Maar nu is het van de stres, daar ben ik zeker van.
Aangezien ik nu geen inkomen heb (Billy heeft kunnen regelen dat hij geen kindergeld moet betalen), besluit ik om maar eens werk te gaan zoeken. Ik zoek op verschillende sites op het internet. Maar ik vind niets. Wanneer ik bijna de moed heb opgegeven, vind ik eindelijk een redelijk interessant aanbod. Ik weet dat ik me in deze baan snel ga vervelen, maar het komt goed overeen met de schooluren van de kinderen. Ik klik op de link en lees alles eens aandachtig. Vanonder aan de pagina staat 'solliciteren'. Ik klik erop. Leuk, je kan online solliciteren. Ook erg handig, dan moet ik het huis niet uitkomen daar heb ik nu geen zin in.
Na een week heb ik een mailtje in mijn mailbox van het bedrijf waar ik gesolliciteerd heb. 'Gefeliciteerd, u bent aangenomen en u kan over twee weken beginnen met werken.' is zowat het enige interessante stuk uit de mail. Ik heb een baan op een kantoortje ergens in de stad. De werkuren zijn van 9 uur tot 14 uur. Als ik me niet vergis. De laatste tijd heb ik last van overgeven en buikpijn, ik besluit om toch maar eens naar de dokter te gaan voor anti-stres pillen Weet je wat de dokter me te melden had? Dat ik weer zwanger ben! Van Billy! Het kwam dus niet door de stres Wel nu heb ik er alleen nog maar meer stres bij!
Omdat Jason bijna verjaard is het toch echt wel tijd om dat ventje te leren lopen! Tijdens mijn zwangerschap heb ik toch lekker veel tijd Want ik moet niet gaan werken, ik heb meteen zwangerschapsverlof gekregen Dus daarom dat ik mijn klein ventje leer lopen
'Kom naar mama, kom maar naar mama' probeer ik, maar het helpt niet echt Ik zucht, dit gaat nog even duren