Hoofdstuk 2: De Ware.
Gelukkig maar dat ik een dak boven mijn hoofd heb want 's nachts begint het plotseling te hagelen. Mijn huisje is misschien niet zo groot maar stel je eens voor dat ik nu in de open lucht moest slapen!
's Ochtends word ik al vroeg wakker. Ik ben doodmoe en heb rugpijn van mijn bed. Ik moet echt eens een nieuw bed kopen...
Omdat ik zo'n honger heb, neem ik wat fruitsap uit mijn koelkastje.
Ik ga aan mijn tafeltje zitten en drink het op. Het dagelijkse leven kan soms echt saai zijn!
Daarna gooi ik het pakje in de vuilbak.
Daarna ga ik naar het toilet. Lekker interessant hé!
Ik kijk op mijn smartphone. Aha, de krant zal al wel geleverd zijn. Ik ga naar buiten en ja hoor, ik had gelijk de krant is al geleverd. Ik pak hem op en ga weer naar binnen. Daar ga ik aan mijn tafeltje zitten en begin te lezen. "De familie Keaton heet er een zoon bij: Carlito!" Luidt een titel. Ik begin het artikel te lezen. Een steek van jaloezie gaat door me heen wanneer ik klaar ben met lezen. Ik wil ook zo graag een kind!
Na de krant gelezen te hebben, heb ik nog wel even tijd om naar de bib te gaan. Ik bel dus een taxi en vertrek.
Zoals gewoonlijk neem ik een kookboek uit de kast waar ik het boek altijd uitneem.
Ik ga in mijn gebruikelijke stoel zitten en begin te lezen waar ik vorige keer geëindigd was.
Om half 3 vertrek ik uit de bib en steek de straat over. Op naar mijn 2e werkdag!
Om 9 uur 's avonds kom ik doodmoe, hongerig en vies naar buiten. Ik word telkens keer weer beter in het koken. Ik stap in de carpool op weg naar huis.
Om 9 uur 's avonds kom ik doodmoe, hongerig en vies naar buiten. Ik word telkens keer weer beter in het koken. Ik stap in de carpool op weg naar huis.
Eens thuis doe ik weer wat gebruikelijke saaie dingen: ik douche en ik eet een bord salade.
En ik kruip in mijn slecht liggend bed.
En zo vliegen er dagen en weken voorbij. In mijn tot nu toe saaie leventje.
Op een woensdag, een dag dat ik niet moet werken, besluit ik om eens op bezoek te gaan bij Stiles. We bellen veel en zo. Ik stap uit de taxi en bekijk het huis. Wat is het groot!
Op een woensdag, een dag dat ik niet moet werken, besluit ik om eens op bezoek te gaan bij Stiles. We bellen veel en zo. Ik stap uit de taxi en bekijk het huis. Wat is het groot!
Ik bel aan en er komt een vrouw naar buiten. Ze stelt zich voor als Blair Wainwright.
'Waar kan ik u mee helpen?' vraagt ze. Ik antwoord: 'Ik kom voor Stiles.' Ze kijkt me even aan en zegt dan: 'Die is er niet, maar heb je zin om binnen te komen?' Ik wil niet onbeleefd zijn dus knik ik. We stappen en trap op naar de 1e verdieping. Wat is het een mooi huis!
Na een tas koffie gedronken te hebben zeg ik dat ik moet gaan. In de hal beneden bel ik Stiles. We spreken af aan de kunstgalerie. Die is niet zo ver van hier.
In de galerie moet ik nog even wachten tot hij aankomt ik kijk ondertussen naar een of andere vreemde vaas.
Stiles komt aan en we praten over van alles en nog wat. Eerst over het weer, dan over die rare vaas...
Ik zeg dat ik bij hem thuis ben geweest maar dat hij er niet was. Hij zegt: 'Ik was even naar het park, het is soms echt veel te druk thuis. Maar wie kwam er open doen?' vraagt hij. 'Blair. Is dat jouw vriendin?' vraag ik verlegen. 'Nee joh, ik heb helemaal geen vriendin. We wonen met zijn vieren samen in een groot huis omdat we allen samen gestudeerd hebben en zo...' Ik knik.
'Wel, ik moet nu echt gaan werken, maar het was heel erg leuk.' zegt Stiles na nog wat gepraat. 'Ja, dat vond ik ook.' zeg ik met een glimlach. We nemen afscheid. Ik bel een taxi en stap in. Terwijl ik uit het raampje kijk vraag ik me af Stiles 'De Ware' is voor mij...