Hoofdstuk 9: Het leven gaat snel.
'Lucas is al bijna jarig' spookt er door mijn hoofd terwijl ik aan het schilderen ben. De tijd vliegt hé! Ik mis nog altijd hoe ik vroeger de meiden knuffelde en zij zijn nu al tiener. De tijd vliegt. Ik schilder een maan en klaar! Mijn schilderij is klaar. Nu nog even verkopen.
'Liefje, denk je niet dat het tijd is om te slapen?' vraagt Jessie. 'Hoe laat is het?' vraag ik. 'Bijna half één en je moet morgen werken.' antwoord hij. 'Ik kom.' zeg ik. Die nacht droom ik dat niemand mijn legacy wil overnemen. Ik schrik wakker om kwart over zeven. Jessie slaapt nog. Nat in het zweet sta ik op en loop naar de badkamer. Daar kleed ik me uit en ga onder de douche staan. Tijdens het douche pieker ik veel over mijn droom. Er schieten me van alle vragen te binnen zoals: 'Wat als er echt geen van mijn kinderen de legacy wil overnemen?' Of 'Een van de drie zal dat wel willen toch?' En zo spoken er nog meer vragen door mijn hoofd. Het water begint langzaam warm te worden.
De rest van de ochtend ging vrij snel voorbij. Voor ik het wist kreeg ik rond half tien een sms van Wanda. Er stond weer een klant te wachten. Ik vertrok naar mijn werk en kwam om kwart voor 10 aan. Wat bleek nu, ik moest een kind stylen. Echt schattig! Het meisje moest naar een feest van haar oom die volwassen werd en ze had een jurk nodig. Ik moest ook haar haar doen, nieuwe schoenen uitzoeken en oorbellen laten zetten. Ik bekeek het meisje eens goed.
Er was wel wat werk aan de winkel. Dit is het resultaat.
Toen ik rond half één weer thuis kwam verschoot ik erg. Lise had van het geld dat ze verdient, ze werk als kuuroordspecialiste, een schildersezel gekocht en ze was er nu op aan het schilderen.
Maar waar ik het meeste van verschoot was dat Lola met Lucas aan het spelen was. Terwijl ze Lucas altijd zo irritant vond. Lola heeft trouwens ook een baan, ze werkt bij het kerkhof in het mausoleum.
Ik denk dat Lola een soort van klaar is met puberen want opeens gedraagt Lise zich erg vreemd. Een beetje zoals... ...Lola toen ze pas tiener was. Alleen ziet ze er niet emo-achtig uit. Alleszins terwijl Lise schildert, Lola speelt met Lucas en ik pieker over wie de legacy gaat overnemen, Lola en Lise staan een beetje gelijk bij mijn statistieken, zit Jessie weer vuilnisbakken te doorzoeken voor zijn werk.
Een paar dagen later:
'Alweer een schilderij af.' denk ik. Het schilderen begint echt vlotter te gaan. Dat is maar goed ook.
'Alweer een schilderij af.' denk ik. Het schilderen begint echt vlotter te gaan. Dat is maar goed ook.
'Ik ben thuis!' hoor ik uit de keuken, aangezien we nog geen woonkamer hebben. Ik stap naar de keuken en vraag: 'Hoe was de zaak?' 'Oh, die heb ik afgehandeld.' is zijn reactie. 'Mooi, maar waarom duurden het zo lang?' vraag ik. 'Ik kreeg telefoon en er belde iemand die nog een zaak had. Ik heb die ook maar ineens afgehandeld.' zegt Jessie.
'Mama? Kom eens!' roept Lise. Ik loop hun kamer in en zie Lise glunderen van trots. 'Ik heb mijn eerste schilderij af!' zegt ze. 'Wat vind je ervan?' voegt ze eraan toe. 'Prachtig.' zeg ik. We staren een tijdje naar het schilderij en ik vraag: 'Wil je het ophangen of verkopen?' Ze denkt een tijdje na. 'Verkopen.' zegt ze dan aarzelend. 'Weet je het zeker?' vraag ik. 'Ja, heel zeker.'
's Avonds zag ik dat de sneeuw langzaam smolt. 'Eindelijk!' dacht ik. Tegen de tijd dat ik ging slapen was de sneeuw helemaal gesmolten.
De volgende ochtend werd ik wakker. Het is zondag dus ik moet vandaag niet werken. Ik sta op, ga douche, ga naar het toilet en daarna wil ik gaan ontbijten maar ik merk dat er iemand rondloopt die ik niet ken. Of wel? 'Lola?' vraag ik zacht. 'Ja, mama?' antwoord ze. 'Wat is er met je gebeurd?' vraag ik verwonderd. 'Oh, ik was mijn oude look een beetje beu.' zegt ze. 'Oh.' is alles wat ik zeg. En ik bekijk haar nog eens goed. 'Weet je zeker dat alles in orde is?' vraag ik bezorgd. 'Maaha, je bent weer overbezorgd.' zegt ze en loopt naar har kamer.
Die zelfde dag maak ik weer een schilderij af. 'Alweer.' denk ik. Terwijl ik het schilderij bekijk begin ik weer te piekeren. 'Morgen is Lucas jarig.' denk ik. Ik neem mijn mobieltje en toets het nummer van de feestwinkel in. 'Hallo met Katherine van de feestwinkel.' hoor ik aan de telefoon. 'Hallo, met Yasminn Lorrens, ik zou graag een bestelling doen voor morgen.' zeg ik. 'Zeg maar.' hoor ik. 'Uhm, 1 verjaardagstaart en een paar ballonnen.' antwoord ik. 'Hoeveel ballonnen?' vraagt Katherine. 'Uhm, maakt niet uit, 1 pak is goed.' is mijn antwoord. Nadat ik mijn adres heb gezegd hang ik op. Ik bekijk mijn schilderij nog eens goed. 'Verkopen.' denk ik vastbesloten.
De deurbel gaat. Ik loop langzaam naar de deur en doe die open. 'Hallo mevrouwtje.' zegt een werkman tegen me. 'We komen voor de muur en het plaatsen van een nieuwe keuken.' zegt een andere. 'Oh, kom binnen.' zeg ik. 's Avonds is de verbouwing al klaar. We hebben nu ook een woonkamer met een tv. Gezellig hé!
Nog voor ik het goed en wel besef staan we voor de verjaardagstaart die ik gisteren besteld heb. Jessie houdt Lucas vast en ze blazen samen de kaarsjes uit. De verjaardagsglitters komen en de tranen ook. Lucas groeit op tot een prachtig kind. Net zoals zijn zussen toen ze kind werden. Ik lach bij die herinnering.
Vlak na dat Lucas verjaard is begint Jessie te koken. 'Wat wil je eten?' vraag hij aan Lucas. 'Macaroni!' roept Lucas uit. Een half uurtje later zitten we met zijn vieren te eten, Jessie is gaan douchen. Ik ben super trots. We zitten met (bijna) het hele gezin aan tafel in onze nieuwe keuken. Lucas heeft net zijn derde bord macaroni leeg gegeten.
'Mama! Mama! Mama!' Ik ren naar Lise, die in haar kamer is. 'Wat is er?' vraag ik bezorgd. 'Mam, ik word niet vermoordt hoor.' zegt Lise. 'Wat is er dan?' vraag ik op een toon die zegt: 'vergeet wat ik net gezegd heb'. 'Ik heb weer een schilderij af!' zegt ze vol trots. Ik kijk van haar naar het schilderij en weer terug. 'Het is schitterend!' zeg ik. 'Dank je mam!' antwoord Lise. 'Ik ga het verkopen.' zegt Lise nog voor ik iets kan vragen. 'Je doet ermee wat je wilt.' zeg ik op een liefelijke toon.
'Maar nu moet je gaan slapen het is half elf.' zeg ik als ik zie dat ze een nieuw doek neemt om op te schilderen. 'Oké, Weltrusten mam.' zegt ze teleurgesteld. 'Trusten.' zeg ik en loop de kamer uit. Naar mijn eigen bed want ik ben best wel moe. De volgende ochtend word ik wakker om iets over acht van het getoeter van de schoolbus. 'Ik kan Lucas dus geen succes wensen met zijn eerste schooldag.' denk ik. Jessie komt kijken of ik al wakker ben en ziet me rechtop zitten in mijn bed. 'Eten, lieverd.' zegt hij en ik sta meteen op, ik val omver van de honger. Als we met zijn tweetjes aan de ontbijttafel zitten vraagt hij: 'Weet je al wie je de legacy wilt laten overnemen, want ik denk dat het tijd wordt om de knoop door te hakken.' 'Je hebt gelijk, maar eerlijk gezegd heb ik geen idee wie de ik de legacy wil laten overnemen. Heb jij nog suggesties?' vraag ik. 'Wel ik zat te denken aan...